corrigerende tik

Een corrigerende tik geven of niet?

Door Ylisha – Laat ik voorop stellen dat elke ouder hierin zelf een keuze maakt. De één vindt dat het erbij hoort en de ander vindt het kindermishandeling. De discussies die ik terug lees zijn vaak zeer verhit. Je hebt hierbij echt een ja en een nee kamp. Ik waag mij er dan ook niet aan om iemand terecht te wijzen of te overtuigen van mijn mening. Ik heb zelf nooit een corrigerende tik gehad. Nou was ik wel een heel makkelijk kind en kwam ik nooit in een situatie terecht waarin dit misschien wel mogelijk zou zijn geweest. Uit eigen ervaring kan ik dus niet schrijven. Maar zoals gezegd lees je in deze blog mijn mening en onze keuze.

Mijn partner en ik trekken hier beide één lijn in. Nooit zal Mijntje van ons een corrigerende tik krijgen. En natuurlijk kan je dan denken, nooit? De toekomst kan niemand in zien en je weet natuurlijk nooit in wat voor een situatie je terecht komt. Maar wij beide voelen heel sterk dat je het ook op een andere manier kan oplossen

Een kind kan heel erg je grenzen opzoeken. Hoe dichter bij de grens hoe meer een kind een reactie zal uitlokken. Want na tien keer ‘nee’ komt vast wel weer een keer een ja, toch? Een kind kan je op een plaats lokken waar je als ouder zo weinig mogelijk wilt zijn. De corrigerende tik wordt dan ook vaker op dit soort momenten gegeven. Want ‘je mag dat niet’ of ‘nu houd je daar eens mee op’.

Ik denk dat een kind meer baat heeft bij een (rustige) uitleg waarom je iets niet wilt. Hoe lastig dat soms ook in een situatie kan zijn. Het feit dat ik als volwassene een veel bredere woordenschat heb dan een kind telt ook mee. Ik kan dingen duidelijk(er) maken, juist door te praten. Kinderen voelen heel veel maar om daar dan de juiste woorden bij te vinden, dat is moeilijk. Ik geloof echt in ‘the power of words’. Praten, communiceren, jezelf duidelijk maken. Dit zijn handvaten voor mij om de corrigerende tik uit te weg te gaan. Kinderen zijn ook vol in ontwikkeling en leren elke dag weer iets bij. Ze willen groeien en bloeien en hunkeren naar nieuwe informatie. Hoe fijn is het dan als een volwassene de tijd neemt om ze iets uit te leggen en iets te laten begrijpen, zelfs in een situatie waarin je kind dat niet verwacht. Zoals in een situatie waarin papa of mama boos is.

Onmacht of frustratie is niet iets wat alleen ouders voelen, een kind voelt dat ook. Een tik lost dat gevoel niet op. Het “beduusd” alleen de situatie.

Tot slot denk ik ook dat ik mij, als ik een corrigerende tik zou geven, meteen heel schuldig zou voelen. En dat ik dat gevoel ook lang niet van mij af zou kunnen schudden. Het zou voor mij persoonlijk echt als falen voelen. Dat zou het mij echt niet waard zijn. Ook niet als het de situatie voor dat moment zou oplossen.

Hoe staan jullie tegenover een corrigerende tik? Hebben jullie misschien nog andere tips? Waarom ben je het er wel of juist niet mee eens? Heb je zelf ooit een corrigerende tik gehad?

2 reacties

    1. Ik heb dat inderdaad vaker gelezen. Eerlijk gezegd weet ik niet of het bij wet verboden is. Ik denk dat er een vage grens is. Wat “mag” wel en wat is verboden.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv badge

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.