nova

De geboorte van Nova

Vandaag is het de beurt aan Manon om haar bevallingsverhaal te vertellen. Ze vertelt over de geboorte van haar tweede kindje; haar dochter Nova.

Ik ben met precies 39 weken bevallen van onze dochter. Toch laat ik mijn bevallingsverhaal al beginnen bij 38 weken zwangerschap.

38 weken zwanger

Het is goed zo. Ik ben er klaar mee en klaar voor. Laat die baby maar komen. Harde buiken, oefenweeën… Het maakt mij onrustig en mijn lijf zit mij eigenlijk een beetje in de weg. Als ik op controle kom bij de verloskundige spreken we af dat ze nog niet stript, maar wel even kan beoordelen of er al iets van ontsluiting is. Gewoon puur zodat ik weet hoe het ervoor staat. De verloskundige geeft aan dat ik zo’n 1,5 cm ontsluiting heb. De kans dat ik van dit onderzoek ga bevallen is erg klein. Dat blijkt ook. Ik heb alleen wat harde buiken, maar er is absoluut nog geen baby in aantocht.

39 weken zwanger

Ik ga wederom op controle bij de verloskundige. De vorige afspraak hadden we al afgesproken dat, als ik er nog steeds achter zou staan, er gestript zou worden. 39 weken vond ik een mooie termijn, de baby is op dat moment echt voldragen en thuis waren we er ook echt klaar voor. Na strippen zit op zo’n 2 cm ontsluiting. Strippen hoeft niks te doen, het is geen garantie dat de bevalling op gang komt, maar wel het proberen waard.

Op internet lees je trouwens vaak horrorverhalen over dat strippen zo’n pijn doet, maar mijn ervaring is dat wanneer je goed op je ademhaling let en heel goed ontspant het qua pijn echt meevalt. Het is geen pretje natuurlijk, maar ik heb het niet als pijnlijk ervaren. Ik was benieuwd wanneer de bevalling op gang zou komen. Ik hoopte op die dag, maar ging er vanuit dat het pas de volgende dag zou zijn.

De eerste wee

Tijdens de autorit naar huis krijg ik al een wee. Ik was enorm verbaasd.  Het was niet pijnlijk, maar ik herkende het gelijk. Ik vroeg mij af of het een reactie was op het strippen. Daar ging ik maar voor het gemak vanuit. Ik liet wel aan mijn man weten dat ik al een soort van wee had gehad en dat ik hem op de hoogte zou houden. Hij was namelijk gewoon aan het werk en heeft een uur reistijd naar huis.

Mijn zoontje was bij vrienden van ons (ook de back-up voor tijdens de bevalling) toen ik de afspraak bij de verloskundige had. Ik ging hem weer ophalen, dronk nog een kopje thee en kletste nog wat. Ik blijf de weeën voelen. Absoluut te doen, ik kan gewoon nog gezellig doorkletsen etc. Na een half uurtje blijkt dat de weeën elke 8 minuten komen. Ik geef het nog een half uurtje de kans en beslis dat als de weeën aan blijven houden, ik mijn man op ga bellen.

‘Kom maar naar huis!’

Een half uur later bel ik hem toch maar op met de mededeling dat hij voor de zekerheid naar huis moet komen. Met de reistijd in gedachten en de snelheid van de vorige bevalling en dat deze bevalling misschien nog sneller zal gaan, heb ik liever dat hij nu alvast naar huis komt. Ik blijf bij onze vrienden thuis en wacht totdat hij er is. Om 17.45 uur is hij er. Om 18.15 gaan we naar huis en laten ons zoontje voor de zekerheid bij onze vrienden. Ik was trouwens nog steeds niet overtuigd van het begin van de bevalling en hield rekening met vals alarm en dus gewoon een reactie op het strippen.

In warm eten heb ik geen trek (toen had ik eigenlijk al moeten weten dat de bevalling echt begonnen was, maar ik denk dat ik gewoon nog een soort van struisvogeltactiek hanteerde). Ik wilde wel een tosti en bedacht dat ik daarna even onder de douche of in bad zou gaan. Als de weeën dan aan bleven houden, wilde ik de verloskundige bellen. Terwijl mijn man een tosti maakt voor mij, worden de weeën sterker en moet ik mij al wat meer gaan concentreren. In een paar minuten tijd ben ik toch van gedachten veranderd: dit zijn weeën.

4 cm ontsluiting

Om 18.30 uur bel ik de verloskundige dat ik weeën heb en ze inmiddels om de 5 minuten komen. De weeën waren sterker en kwamen nu om de vijf minuten. Ik had toch het idee dat de kleine meid in aantocht was. Om 19.00 uur is de verloskundige er. Ik blijk op 4 cm te zitten en na wederom inwendig onderzoek worden de weeën nu heftiger. Ik moet mij echt even concentreren en de pijn wegademen en puffen.

Naar het ziekenhuis

De verloskundige gaat naar het ziekenhuis bellen. Dat blijkt vol te zitten. Omdat het een poliklinische bevalling zal zijn en we een eigen verpleegkundige mee zullen nemen (de tante van mijn man werkt als verpleegkundige op de verlos- en kraamafdeling van het ziekenhuis waar ik wilde bevallen), mag ik toch komen. Gelukkig! Om 19.30 uur rijden we thuis weg, iets voor 20.00 uur zijn we er. Ik ga gelijk onder de douche, want ik heb aan een kant rugweeën erbij gekregen. De douche verlicht enorm.

5 cm ontsluiting

Om 21.00 uur gaat de verloskundige weer beoordelen hoever ik ben. 5 cm. Een tegenvaller voor mij. Op dat moment dacht ik echt dat de bevalling nog uren zou gaan duren. Ik was in twee uur tijd tenslotte maar 1 cm opgeschoten. In overleg worden de vliezen gebroken, de verloskundige verwacht dat het dan wel sneller zal gaan. Ze heeft gelijk, hierna gaat het rap. De weeën worden heftig en doen echt zeer.

Hiervoor kon ik toch nog best wel kletsen en ook kon ik grapjes waarderen. Na het breken van de vliezen stoppen de praatjes. Vooral de rugweeën zijn vreselijk en daar heb ik het best even pittig mee. Waar ik bij mijn eerste bevalling niet wilde dat mijn man over mij rug wreef, moest hij nu juist heel hard over de plek waar de wee zat wrijven. Hoe meer druk, hoe dragelijker de wee. Op de piek van de wee vraag ik mijzelf ook echt af waarom ik dit ook alweer zo graag wilde en verklaar mijzelf in gedachten voor gek. Ik kan gelukkig tussen de weeën door wel even bijkomen. Ik heb een minuut of twintig op handen en knieën gezeten, omdat de baby nog niet helemaal goed lag. Hierna op mijn zij en heb ik flink aan de bedrand gehangen.

Nova!

Iets na 21.30 kreeg ik al persdrang, met het bijkomende gegrom erbij. Ik herkende het gelijk van mijn vorige bevalling en wist dat het nu niet lang meer zou duren. Ik mocht weer normaal gaan liggen en op mijn eigen manier beginnen met persen. Gewoon doen wat mijn lijf vertelde en deed. Na 13 minuten (21.54 uur) persen was daar dan onze dochter: Nova!

grote broer

Lekker naar huis

Uiteindelijk ben ik dus nog minder dan twee uur in net ziekenhuis geweest voordat ze er was. En als je rekent vanaf de eerste echt pijnlijke wee die rond 19.00 uur was, was het een vlotte bevalling. Nadat we een uurtje Nova hebben kunnen bewonderen en ze had gedronken, werd ze gewogen, opgemeten en aangekleed. Ook ik kon mij gaan opfrissen. Even lekker onder de douche en schone kleding aantrekken. We belden onze ouders op, aten beschuit met muisjes en bewonderden onze dochter. Alles was goed, met zowel Nova als mij. We mochten dus weer naar huis toe. Mijn man belde naar de kraamzorg op. Om 01.50 uur waren we weer thuis, 20 minuten later stond de kraamverzorgster op de stoep zodat de eerste opstart gedaan kon worden.

Terugkijken op de bevalling

Ik kijk absoluut positief terug op deze bevalling. Ik was erna nog vrij energiek en voelde mij absoluut niet overreden door een stoet vrachtauto’s. Natuurlijk heeft het een hoop energie gekost en heb ik echt even een paar dagen tijd nodig gehad om bij te komen, het is en blijft een bevalling, maar dat neemt niet weg dat het gewoon een goede en fijne bevalling was. Ik heb maar vrij kort pijn gehad en toen Nova eenmaal geboren was, was ook alle pijn gelijk over (en vergeten).

Wil je meer lezen over Manon, haar zoontje Luca en haar dochter Nova? Neem dan eens een kijkje op haar blog; Welkombaby.nu!

Wil je ook je bevallingsverhaal met ons delen? Stuur dan een mailtje naar malou@voormamasdoormamas.nl.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv badge

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.