Flesvoeding.. Een bewuste keuze

Door Elske – ‘Wat ga je geven? Borst- of flesvoeding?’ Eén van de eerste vragen die gesteld wordt als je aankondigt in verwachting te zijn. Maar wat als borstvoeding geven een angst voor je is geworden. In onderstaande artikel zal ik over mijn angst vertellen.

Tijdens mijn eerste zwangerschap wilde ik borstvoeding geven, maar dit liep na de bevalling wel iets anders. Djurre heeft een moeilijke start gehad, hij had 2 keer de navelstreng om zijn nekje en moest met behulp van een vacuümpomp ter wereld komen. Wanneer een vacuümpomp gebruikt wordt, heeft je kindje eigenlijk een hersenschudding. Dit uit zich in vermoeidheid, waardoor je kindje nog vermoeider is dan gebruikelijk en hierdoor kan het drinken moeizamer verlopen.

In de kraamweek heb ik borstvoeding proberen te geven. Aan mijn melkproductie lag het zeker niet, maar vlakke tepels en de vermoeidheid van Djurre zorgden voor een probleem. Ik heb een tepelhoedje geprobeerd maar ook dit zorgde niet voor het gewenste resultaat.

Elke dag zag ik er tegenop dat hij gewogen moest worden, elke keer weer gewicht verlies. Hoe zeer ik mijn best ook deed.. het leverde niks op. Uiteindelijk besloot de kraamverzorgende op de tweede dag dat hij bijgevoed moest worden en ik moest beginnen met kolven. Oke, geen probleem dacht ik. Maar toen hij ook nog eens geler en geler werd, moesten we bloedprikken.

Het drinken ging alleen maar moeizamer en moeizamer en uiteindelijke werd besloten om de verloskundige te bellen. Zij was binnen een kwartier aanwezig en greep gelijk in. Alle gegevens werden bij elkaar gehaald en ze belde het ziekenhuis of er plek voor ons beiden was voor opname.

Na anderhalve dag thuis geweest te zijn moesten we weer naar het ziekenhuis. De tranen rolden me de hele autorit en het lopen in het ziekenhuis over mijn wangen. Wat was er toch met mijn kindje aan de hand en wat zou nu het verloop zijn. Ik ging van het ergste uit.

Na onderzoek van de dienstdoende arts werd Djurre opgenomen op de couveuseafdeling. Hij lag op een apart kamertje in een wiegje, en kreeg een sonde. Wat voelde ik mij machteloos op dat moment. Ik kon hem niet verder helpen op dat moment en dat zorgde voor nog meer verdriet.

Er zouden bloedonderzoeken worden gedaan om te kijken of er sprake was van een infectie of misschien een energie stofwisselingsziekte.

Een ziekenhuisfout

Toen ik op de kraamafdeling aankwam, kwam de verpleegkundige naast me zitten die me afgelopen twee dagen verzorgd had. Ze vroeg wat er aan de hand was en vertelde ons dat er in de overdracht vanuit het ziekenhuis stond dat Djurre gelijk  bijgevoed moest worden. Maar dit stond nergens vermeld. Na contact met de verloskundige hierover en de kraamverzorgende bleek inderdaad dat dit niet genoteerd was. Helaas, waren wij de dupe geworden van een ziekenhuisfout(je).

Hier kunnen we lang en breed over doorgaan, maar het zou niet de fout herstellen. Fouten maken is menselijk en helaas moest dit bij ons gebeuren.

Weer naar huis!

Na een heel weekend in het ziekenhuis te zijn geweest mochten we zondagmiddag weer naar huis. Djurre heeft uiteindelijk 2 keer zijn voeding door de sonde gehad en kon daarna zelf de flesjes leegdrinken. Hij had even deze ‘boost’ nodig.

Ik durfde niet meer live borstvoeding te geven, in de angst dat hij weer onvoldoende voeding zou binnenkrijgen. Daarom ging ik fulltime kolven, zodat Djurre wel borstvoeding kon krijgen. Dit heb ik uiteindelijk 3 weken vol kunnen houden. Tijdens een nachtvoeding viel ik bijna in slaap en op deze manier wilde ik geen borstvoeding geven. Terwijl normaal een voeding gemiddeld 30 minuten duurt was ik soms 1,5 uur bezig met Djurre voeden, kolven en weer verder. Dit vrat zoveel energie van mij dat ik dit niet meer kon vol houden.

Op dat moment heb ik de keuze gemaakt om te stoppen met de borstvoeding en door te gaan op volledige flesvoeding.

Nu flesvoeding

Bij mijn tweede zwangerschap heb ik gelijk gezegd dat ik flesvoeding wilde geven. Hier werd verschillend op gereageerd door mijn omgeving. ‘Maar wil je dan niet het allerbeste voor je kindje?’ Mijn antwoord was daarop dat ik door deze keuze het allerbeste gaf aan mijn kindje. Mijn kindje heeft niks aan een onzekere, angstige moeder die bij elke voeding afvraagt of ze wel voldoende binnenkrijgt en of ze voldoende aankomt.

Waarom ik niet ervoor heb gekozen om fulltime te kolven? Bij Djurre heb ik dit 3 weken volgehouden, maar dit vrat wel mijn energie. Djurre is nu anderhalf jaar oud en die heeft ook zijn aandacht nodig. Als ik fulltime zou gaan kolven, dan zou ik geen tijd meer hebben voor Djurre.

Yara is nu, op moment van schrijven, 13 weken oud. Een heel tevreden lief meisje die voldoende heeft aan 4 flessen van variërend tussen de 150 ml en de 200 ml.

En nog steeds sta ik achter mijn keuze om bewust flesvoeding te geven.

 

Elske heeft 2 kinderen; Djurre (12 mei 2015) en Yara (1 november 2016). Ze is inmiddels bijna 3 jaar getrouwd met Richard. Richard is stuurman in de kustvaart en hij vaart 6 tot 8 weken en is daarna 6 tot 8 weken met verlof. In de periode dat hij vaart staat Elske er alleen voor. Elske’s hobby’s zijn haken en naaien, meer daarover vind je op haar Facebookpagina; Elske’s Creaties.