De geboorte van Anna

Zelf vind ik het altijd erg bijzonder om bevallingsverhalen te lezen. Daarom plaatste ik laatst weer een oproepje op onze Facebookpagina met de vraag wie haar bevallingsverhaal wil delen. Daar kreeg ik een aantal leuke reacties op. Onder andere van de moeder van Anna, die vandaag haar verhaal deelt.

31 weken zwanger

Mijn verhaal begint bij het moment dat ik 31 weken zwanger was. Ik voelde me al een paar dagen niet goed. Eerst dacht ik dat ik een griepje had, maar het werd steeds erger. Voor de zekerheid belde ik de verloskundige en ik mocht dezelfde dag langskomen. Het leek goed te gaan met de baby, maar mijn bloeddruk was te hoog. Ik werd doorgestuurd naar het ziekenhuis.

Naar het ziekenhuis

Ik werd aan de ctg gelegd en er werden onderzoeken gedaan om te kijken of ik zwangerschapsvergiftiging had. Gelukkig werden er geen eiwitten in mijn urine gevonden. Wel was mijn bloeddruk te hoog en ik moest het heel rustig aan doen. Dat betekende dat ik bijna niks mocht doen en dan zou er gekeken worden wat er met mijn bloeddruk zou gebeuren.

Mijn bloeddruk daalde, maar bleef wel aan de hoge kant. Ik mocht voorzichtig iets meer gaan doen, maar meteen werd mijn bloeddruk hoger. Niemand wist hoe dit nou precies kwam en daarom moest ik veel rust houden.

37 weken zwanger

Toen ik 37 weken zwanger was deed ik nog steeds bijna niks. Maar ik kreeg vreselijke hoofdpijn. Ik belde de verloskundige weer en ik mocht meteen naar het ziekenhuis. Weer hetzelfde riedeltje. Ctg en onderzoeken. Er kwam weer niks uit, maar mijn bloeddruk was wederom te hoog. Ik moest in het ziekenhuis blijven en bedrust houden, want mijn bloeddruk was gevaarlijk hoog. Tijdens de bedrust werd mijn bloeddruk wel een beetje lager, maar hij bleef te hoog.

Inleiden

Bij 37 weken en 2 dagen zwangerschap besloot de gynaecoloog dat ze me in wilde leiden. Dat was wel even schrikken. De vrouwen in mijn familie bevallen bijna allemaal na de uitgerekende datum en ik had gedacht dat dat bij mij ook zo zou zijn. Maar dit betekende dat ze al heel snel ging komen!

Ik kreeg gel ingebracht en toen bracht ik wat mensen op de hoogte. Ik vertelde ze dat het nog wel een tijd kon duren. Al snel kreeg ik harde buiken en even later gingen ze over in weeën. Ik kreeg een infuus en toen werden de weeën heftiger.

’s Avonds kwam ik in een weeënstorm terecht en ik wist niet meer waar ik het zoeken moest. Ik vroeg om een ruggenprik, maar de gynaecoloog wilde eerst voelen hoeveel ontsluiting ik had. Ik bleek al 10cm te hebben! En ik mocht persen, maar ik had nog geen persweeën!

Persweeën

De eerste keer perste ik zonder persweeën. Ik had geen idee wat ik aan het doen was en ik dacht alleen maar ‘als ik maar niet ga poepen!’. Maar de volgende wee bleek een perswee te zijn. Dat voelde 1000 keer beter dan de weeën ervoor, nu wist ik wat ik moest doen. Na 25 minuten persen was ze er, onze kleine Anna!

Anna

Wat een klein hummeltje. Ze werd meteen bij me gelegd en mijn vriend riep ‘Is dit wel goed? Ze is zo klein!’. Ze was ook niet groot, 2910 gram. Maar ze deed het super. We moesten een nachtje blijven om te kijken of het goed bleef gaan en daarna mochten we lekker naar huis!

Wil jij ook je bevallingsverhaal met ons delen? Stuur dan een mailtje naar malou@voormamasdoormamas.nl.