De geboorte van Fedde

Vandaag vertelt Kimberly het verhaal over de stortbevalling van haar zoontje Fedde. In totaal duurde het maar 2 en een half uur!

Strippen

Ik was 39 weken en 3 dagen zwanger toen de verloskundige besloot om me te gaan strippen, dat was op woensdag. Mijn bloeddruk begon iets te stijgen, én ik had al 1 cm ontsluiting. Die verdere dag gebeurde er op wat voorweeën na, niet veel bijzonders.

De dag erna idem dito. Ik ben nog gezellig op visite geweest bij mijn ouders, en ik heb daar een heerlijke hamburger naar binnen gewerkt (dat vergeet ik dus niet hé, haha).

Gebroken vliezen

Rond de klok van half 9 was ik thuis. Toen ik om 10 uur naar het toilet ging merkte ik dat ik na het plassen ‘door plaste’. Ik vermoedde dus meteen dat dit vruchtwater moest zijn. Ik heb wat opgevangen, en inderdaad. Troebel ‘water’ met vlokjes.

Oké, er gaat dus iets gebeuren. Ik had op dat moment nog geen klachten. Ik heb nog een 0,0 rosé biertje gedronken en om 11 uur zijn mijn vriend en ik samen naar bed gegaan.

Weeën

Om 01:15 uur werd ik wakker van een wee, en wát voor een. Ik voelde meteen: dit-gaat-snel! Ik ben direct naar de wc gerend en ben daar mijn weeën gaan opvangen. Ik heb naar Dirk geroepen dat hij meteen de verloskundige moest gaan bellen. De weeën kwamen direct om de 50 seconden, tijd om tussen de weeën door bij te komen was er dus niet.

6 cm ontsluiting

Om 01:45 was de verloskundige er, ik had al 6cm ontsluiting. Mijn wens was om in het ziekenhuis te bevallen, maar door de snelheid en intensiviteit van de weeën ging dit niet meer lukken. Vanaf die 6cm ben ik het bed niet meer uit geweest.

Persweeën

Om 02:00 uur arriveerde de kraamhulp voor assistentie bij de bevalling. De weeën bleven zich snel opvolgen. Tot ik om 02:10 voelde dat ik moest persen. En inderdaad: 10cm ontsluiting. Het kan nu niet lang meer duren!

Ik heb geperst en geperst, maar voor mijn gevoel kwam er geen eind aan. Na 60 minuten werd er steeds gezegd: ’Kom op Kim, nog een keer persen’. Ik dacht echt: ’Ik kan niet meer, ik doe het niet meer’. Pure frustratie, ik voelde dat ik hem er niet uit kreeg.

Scheef in het bekken

Fedde bleek wat scheef te liggen in het bekken, waardoor het lastig was om hem eruit te persen. Uiteindelijk, na 80 minuten persen was hij daar. Hij werd gelanceerd! De verloskundige (en Dirk) konden hem nog net opvangen. Het enige wat ik dacht was: oh wat ben je klein en mooi.

Van de hele bevalling kan ik me praktisch niets meer herinneren. Waarschijnlijk omdat het allemaal zo snel en krachtig ging. Het is dat ik er een geboortefotograaf bij had, zodat ik nu foto’s kan terug kijken. Die foto’s zijn me dan ook ontzettend waardevol.

Impact

Ik hoor mensen wel eens zeggen, ‘Fijn zeg zo snel’. Nou weet je, als ik het voor het zeggen had zou ik het toch wat rustiger aan willen doen hoor. Emotioneel heeft het een behoorlijke impact op me gehad.

Inééns was daar een baby. Om 01:15 uur begonnen, en om 03:31 uur was ik mama. Om 05:30 uur was iedereen de deur alweer uit. En dan hebben we het nog niet gehad over de enorme naweeën die ik had in de kraamweek.

Lichamelijk heb ik er verder (op 2 kleine hechtingen na) geen problemen aan over gehouden. Er word vaak gezegd dat een tweede bevalling nóg sneller zal gaan. En eerlijk gezegd geloof ik daar wel in.

Opnieuw zwanger

Ik ben momenteel 35 weken zwanger, en ik heb het beval-praatje met de verloskundige gehad. Ik heb voor deze bevalling aangepaste bel-instructies gekregen.

• direct bellen bij breken van de vliezen
• bij ook maar een vermoeden van weeën activiteit bellen

Deze bevalling gaan we sowieso ook weer thuis doen.

Of ik er bang voor ben? Nee, helemaal niet. Ik ben enorm nuchter ingesteld. Ik besef me wel dat áls mijn weeën nét zo heftig beginnen als bij Fedde, dat ik dan maar beter thuis kan zijn. Anders vrees ik dat ik beval daar waar ik op dat moment ben 🙂

Wil jij ook je bevallingsverhaal vertellen? Stuur dan een mailtje naar malou@voormamasdoormamas.nl.