De geboorte van Finn

Gastblogger Eefke werd op 9 augustus 2015 moeder van haar zoontje Finn. Hij werd geboren na een bevalling van iets meer dan vier uur en vandaag vertelt Eefke over haar bevalling.

Het was een warme zondag. Na een goede nacht voelde ik me wel wat anders. Maar ja, als je hoog zwanger bent dan is geen dag hetzelfde en hoop je iedere keer dat het begint. We ontbeten rustig in de tuin. Ik merkte wel dat ik onrustig was en dat de hond me totaal negeerde maar ook daar zocht ik niets achter. We kwamen de middag rustig door, puzzeltjes, wandelingetje, even rustig hier zitten en plannen maken voor het avondeten.

Rond 16.00 uur ging de telefoon. Mijn schoonouders. Of ze morgen (maandag 10 augustus) mochten langskomen, dat was mijn uitgerekende dag en ze wilden niet dat ik heel de dag ging zitten wachten dus spraken we af om te lunchen. Hoe voel je je.. Ja goed… Nou oké tot morgen dan! Na dat telefoontje zei ik dat ik wilde liggen en slapen. Toen ik wakker werd en opstond om 17.15 uur voelde ik mijn vliezen breken en het vruchtwater langs mijn benen af lopen. Ik riep mijn ma; bel maar.. We gaan naar het ziekenhuis. Nou zegt hij wacht eens af… Nee vruchtwater heeft de verkeerde kleur we moeten.

Om 17.30 uur was de verloskundige er en inderdaad we moesten naar het ziekenhuis. Alles rustig gepakt en overgedragen. ‘Heb je weeën?’ ‘Nee niet dat ik kan zeggen.’ ‘Oké dan ga je nu timen en bereid je voor op een lange nacht.’ Dus daar gingen we de auto in met een pamper tussen mijn benen. autorit van 10 minuten en we waren in het ziekenhuis.

Om 18.00 uur had ik precies 2 weeën gehad. Op de verloskamers aan de ctg gelegd en inderdaad 1 uur lang iedere 4-5 minuten weeën. Ook de verpleegkundigen daar zeiden bereid je voor op een lange nacht. Top! Gelukkig was er airco. De gynaecoloog kwam even voorstellen voor het geval ik haar zou zien maar in principe bleef de verloskundige van het ziekenhuis bij me. Alles werd doorgesproken en ik gaf aan zonder medicatie alles te willend doen.

Om 19.30 uur zei de verloskundige dat ik 3 centimeter ontsluiting had. ‘Als je wil lopen, nog iets wil dan doe je ding straks lig je alleen maar op bed.’ Top! Ik moest toch naar de wc. Mijn lichaam gooide zich even leeg. ‘Dat is goed’, zei de verpleegkundige ‘Dat is voorbereiding op wat gaat komen.’

Terug op de kamer merkte ik dat de weeën wel heel snel kwamen. Hallo weeënstorm! Na 30 minuten hield ik het niet en begon ik natuurlijk te piepen dat ik toch medicatie wilde. De verloskundige en mijn man vonden dat ik het nog even aan moest kijken. Dat deed ik… Maar naar nog eens 30 minuten was ik er klaar mee. Ik stond non stop te puffen en dan duurt een uur lang. De verloskundige gaf aan dat ze dan eerst wilde kijken en dan kon er gekeken worden of ik alsnog een ruggenprik kon krijgen.

‘Je bent al over de 6 cm. Die ruggenprik gaat niet meer.’ Maar eenmaal op bed zakte de weeënstorm in en kon ik het ook weer hebben. Oké dan gaan we door. Om 21.00 uur kwam ze nog eens kijken en zat ik op de 8 cm. Ineens werd het druk op de kamer. Alles werd voorbereid en klaargezet en de verloskundige die om 21.00 uur nog zei ‘Ik ga zo weer en kom tegen 21.30 uur terug’, bleef bij ons. Om 21.45 uur zat ik aan de 10 cm en kon ik persen. Vier persweeën later was onze zoon er al.. 22.13 uur, na een bevalling van 4 uur en 15 minuten ongeveer.