Eén jaar verder en nog steeds niet zwanger
Door Amy – Het is alweer een jaar geleden dat ik me hier aan jullie voorstelde. Toen vertelde ik jullie dat ik graag zwanger wilde worden. Ik hoopte natuurlijk dat dat snel zou lukken en dat ik hier lekker kon bloggen over mijn zwangerschap. Helaas is dat niet zo, want ik ben nog steeds niet zwanger.
‘Een jaar is heel normaal’
Toen ik na een paar maanden nog niet zwanger was, begon ik me wel een beetje zorgen te maken. Waarom lukte het niet? Is er iets mis met mij? Of zou mijn vriend niet vruchtbaar zijn? Ik belde toen de huisarts en de assistente vertelde me dat het heel normaal is dat je niet meteen zwanger bent, en dat het best een jaar kan duren.
Een jaar verder en nog niet zwanger
Dat jaar is inmiddels voorbij en ik heb nog steeds geen positieve test in mijn handen gehad. Ik ben regelmatig te laat ongesteld en dat gaf vaak valse hoop. Maar de testen bleven negatief en uiteindelijk werd ik dan toch ongesteld.
Toch maar weer bellen naar de huisarts?
Mijn gevoel zegt dat er iets mis is en dat het niet gewoon ‘domme pech’ is dat ik nog niet zwanger ben. Nu we een jaar verder zijn, wordt het tijd om de huisarts te bellen. Ik heb het daar natuurlijk met mijn vriend over gehad en hij denkt ook dat het verstandig is. Hij dacht heel lang dat er niks aan de hand was, maar nu het zo lang duurt, krijgt hij toch ook wel twijfels.
Naar de huisarts, en dan?
Maar ik zie er vreselijk tegenop om hiermee naar de huisarts te gaan. Op dit moment weten we nog niet of er echt iets mis is, en als we de medische molen ingaan, vrees ik dat we slecht nieuws te horen zullen krijgen. En ik weet niet of ik daar wel klaar voor ben. Begrijp me niet verkeerd; ik wil dolgraag zwanger raken. Maar wat willen we als één van ons onvruchtbaar is, of misschien wel allebei? Wat willen we proberen, en hoe lang? ICSI, IVF, of misschien wel een donor? En wat als er helemaal geen mogelijkheden zijn, wat willen we dan?
Misschien is er wel helemaal niks aan de hand en lukt het toch op de natuurlijke manier. Maar de medische molen lijkt me heel erg heftig en daarom durf ik er nog niet zo goed aan te beginnen…
Wie van jullie heeft hier ervaring mee? En hebben jullie tips voor ons?
Ik weet niet of het bij jullie om een eerste kindje gaat, of om een 2e of 3e of…
Ik ben twee keer heel snel zwanger geraakt en we hebben twee prachtige kinderen. We wilden graag een derde. Toen ik na 8 maanden nog niet zwanger was en mijn cyclus anders was dan anders, was dat voor de huisarts genoeg reden om mij ‘al’ door te sturen naar de gyn. Ik heb de bezoeken aan de gy. niet als heftig ervaren. Wel vond ik het veel omdat ik een aantal weken lang 3x per week op een specifieke dag naar het zh moet. Ik vond het juist fijn om duidelijkheid te krijgen, al was de boodschap niet positief. We werden gelijk doorgestuurd voor inseminaties. Na een weekje nadenken hebben we besloten om het niet te doen. Ik heb geen zin in die medische mallemolen. We hadden nog kunnen proberen om te kijken of het spontaan zou lukken, maar nu duidelijk is dat het ‘m waarschijnlijk toch niet gaat worden, hebben we ook besloten om het helemaal af te sluiten. Nu beginnen we dus aan een soort van een nieuw leven; alle babyspullen de deur uit en lekker dingen gaan doen die je met een baby niet doet. Voor ons is het oké zo. Al had ik mij de afsluiting van zwangerschappen en baby’s wel iets anders voorgesteld…
Maar ik besef mij zeker dat wij al 2 kinderen hebben en dat dat heel anders is als dat je nog geen kinderen hebt.
Ik zou je zeker aanraden om naar de huisarts te gaan en je door te laten sturen naar de gyn. Er gaat best nog wel een tijdje overheen voordat alle onderzoeken voorbij zijn (bij ons wel tenminste, maar dat lag ook mede aan mijn zeer lange cyclus).
Sterkte!
Poe, wat heftig voor jullie. Echt tips heb ik niet, maar volg jullie beiden gevoel.