Opgroeien met zwaar gelovige ouders

Door Maartje – In mijn voorstelartikel vertelde ik al een klein beetje over mijn ouders, maar toen ik het later terug las, realiseerde ik me dat ik eigenlijk helemaal niet zo duidelijk was. Voor mij is het de normaalste zaak van de wereld dat ik vreemde blikken krijg als ik zeg dat ik twee kinderen heb, maar niet ben getrouwd. Of nou ja, normaalste zaak van de wereld.. Ik zou graag zien dat het anders was, maar dat is niet zo en ik ben er aan gewend. Dat komt namelijk omdat ik in een zwaar gelovig gezin ben opgegroeid.

Gelovige opvoeding

Bidden, iedere zondag naar de kerk, bij alles wat je verkeerd doet te horen krijgen dat God dat niet goed vindt.. Bang gemaakt worden voor de hel, veel dingen niet mogen, zware straffen krijgen voor kleine dingen.. Bij ons thuis hoorde het er allemaal bij. Volgens mijn ouders volgden ze de Bijbel, ik ben het daar niet zo mee eens. Ik vind het geloof best iets moois, maar niet op de manier waarop mijn ouders ermee omgingen.

Streng

Ze waren heel streng, en soms wisten ze zelf niet eens waarom. Toen ik wat ouder was heeft dat heel veel discussies opgeleverd. Ik wilde weten wát ik dan precies fout deed, maar vaak kreeg ik daar geen duidelijk antwoord op. Meestal was het iets met God, de kerk, de Bijbel of (ja ja) de ouders van mijn vader. Daar wilden ze erg graag goedkeuring van, volgens mij waren ze een beetje bang voor ze.

Weinig mogen

Als kind had ik nog niet echt door hoe weinig ik mocht. Toen ik iets ouder was, zag ik dat wel. Ik vond het bijvoorbeeld heel erg dat ik niet naar bepaalde kinderfeestjes mocht. Het paste dan bijvoorbeeld niet bij het geloof, en als ik doorvroeg kreeg ik er nog geen duidelijk antwoord op. Nu ik 24 ben snapt ik het nog steeds niet trouwens. Wel weet ik dat mijn ouders heel erg vanuit het geloof dachten, en zelf nauwelijks verder dachten dan dat. Of nou ja..

Toch niet zo streng voor zichzelf?

Alcohol bijvoorbeeld, dat was iets slechts. We mochten niet eens in de buurt komen van mensen die alcohol dronken. Maar toen ik ’s avonds een keer beneden kwam omdat ik niet kon slapen, viel het me op dat mijn vader wel erg veel schuim op zijn ‘Rivella’ had staan. Ik vroeg of ik een slokje mocht, en toen werd mijn vader opeens erg zenuwachtig. Ik moest heel snel weer naar bed, want ik mocht natuurlijk niet weten dat papa gewoon aan het bier zat.

Nog zoiets; Mijn moeder vindt het beláchelijk dat er winkels zijn die op zondag open zijn. Ook webshops zouden op zondag op zwart moeten. Grappig feitje; toen ik laatst op de laptop van mijn moeder een telefoonnummer op wilde zoeken, stond haar mail open en zag een ‘bedankt voor je bestelling’ mailtje van de zondag ervoor. Ik heb er niks over gezegd, want ze zal toch beweren dat ze daar nooit iets op zondag zou bestellen. Maar ik weet wel beter.

En nu?

Misschien vind je me wel heel negatief klinken over het geloof. Dat ben ik helemaal niet, maar wel over de manier waarop mijn ouders ermee omgaan. Dat heeft ervoor gezorgd dat ik me behoorlijk ben gaan afzetten tegen mijn ouders (misschien vertel ik jullie daar nog wel een keer wat meer over) en onze band is daardoor nooit goed geweest.

Wel zien we ze regelmatig, vooral omdat ik mijn kinderen niet hun opa en oma af wil nemen. Wat mij betreft zie ik ze vaak genoeg als we twee keer per jaar langsgaan, maar mijn kinderen vinden het daar altijd gezellig. En dat is voor mij het belangrijkste.

 

Maartje blogt anoniem op Voor Mama’s, Door Mama’s. Ze is moeder van een jongen van 7 en een meisje van 3 en ze is er een paar weken geleden achtergekomen dat ze weer zwanger is. Ze is 8 jaar samen met haar vriend, van wie ze op haar zestiende zwanger raakte. Door anoniem te bloggen kan ze hier alles delen wat ze wil.