Spanning en sensatie
Door Nadine – Inmiddels ben ik 33 weken zwanger van de tweede. Onze oudste is 19 maanden. Toen ik net in verwachting was, leek het allemaal nog zo ver weg (en de oudste leek nog zo klein). Nu de laatste loodjes aangebroken zijn, komt er toch een soort “spanning en sensatie”-gevoel om de hoek kijken…
Tweede kindje
Voor alle moeders met meer dan één kind zal dit misschien bekend voorkomen. Je zit in je
34e week, maar de helft rondom de komst van de baby is nog niet op orde. Been there,
done that, dus echt stress daarover is er nog niet, maar die vervelende nesteldrang komt nu
wel aardig op de voorgrond. En dus waggel je achter manlief aan om nu toch maar aan de
slag te gaan.
Ondertussen loopt er een dreumes (of peuter) rond, die de beeeeebie wil “aaien”, dus
steeds een klap op je buik geeft. Of “thee” komt geven aan de baby en rustig het hele
theeserviesje op je buik parkeert. Lief hoor schat, maar wel zachtjes doen hè, er zit een
baby in mama’s buik!
Piekeren
‘s Nachts is de slaap weer ver te zoeken. In de vroege ochtend lig je wakker en pieker je, net
als in de eerste zwangerschap, over hoe het zal zijn. Of de bevalling een beetje te doen is.
Hoe ze eruit zal zien. En hoe je in hemelsnaam dit of dat (vul een willekeurige zorg in) moet
gaan doen straks.
Nieuwe vragen
Nieuw zijn de vragen over je oudste. Hoe zal ze reageren op de baby? Zou ze haar zusje lief
vinden? Zou ze zorgzaam zijn? Wordt ze jaloers? En dan nog de vragen die me aan de ene kant gewoon idioot lijken, maar waar ik blijkbaar wel over pieker: Kun je van beide evenveel houden? Krijg je een voorkeur voor één van je kinderen, zoals je misschien een lievelingskat hebt?
Ach, ik weet best dat het belachelijk is. En dat je natuurlijk nóg een voorraad oneindige liefde
hebt voor de tweede. En het duurt nog eventjes, dus ik kan me heus nog genoeg op alles
geestelijk voorbereiden. Voorlopig eerst de boel maar eens klaarmaken 😉
Geef een reactie