Wat je met verhuizen al niet tegenkomt
Door Eefke – Zoals jullie in mijn introductie hebben kunnen lezen ben ik verhuisd. ‘Wij zijn verhuisd’, moet ik zeggen. 11 jaar geleden gingen we samenwonen. Beide kwamen we vanuit ons ouderlijk huis. Netjes als ik was zocht ik op voorhand ALLES uit. Ik wilde alleen meenemen wat ik zou gebruiken en natuurlijk wel mijn kinderspullen, maar dat vond ik er gewoon bij horen.
Alles meenemen
Mijn wederhelft sleepte werkelijk alles mee. ALLES en vooral ook niet uitgezocht. Het werd op zolder gezet en daarmee was de kous af. In die jaren hebben we meerdere opruimacties gehouden. De grootste voor de geboorte van onze oudste zoon en voor de geboorte van de tweede heb ik (tevens met oog op de verhuizing) nog meer opgeruimd.
Verhuizen als gezin van vier
En dan na 11 jaar verhuis je dan echt, als gezin van vier. Als jong gezin van vier. En o my god wat je allemaal tegenkomt. We zijn verhuisd naar een woning met meer leefruimte, maar bergruimte is er voldoende, maar ik weet nog altijd niet waar we bepaalde spullen moeten laten.
We hoefden niet veel aan de woning te doen en trokken meteen in en hebben alles waar we nog een plek voor moesten vinden op een los kamertje gezet. En nu dik 3 maanden later staat alles daar nog, NIET AANGERAAKT.
Ik heb zo de neiging om alles op te ruimen, bijna spijt dat we niet meteen goed gekeken hebben maar aan de andere kant weet ik dat het onzin is. Want wat je al niet tegenkomt, en wat het je aan het denken zet.
Er staat namelijk :
– een doos met zwangerschapskleding (en nee ik weet nog niet of we compleet zijn)
– 3 dozen met babyuitzet (en nee ik weet nog altijd niet of we compleet zijn)
– wiegje, badje op standaard, extra traphekjes
– dozen met babyspeelgoed
– nog meer dozen met kinderkleding in de maten (86-92-98) (ja ik kan met 2 augustus jongens redelijk veel hergebruiken
– doos met kinderschoenen / laarzen / sloffen mt 18-24
– maar ook dozen vol leesboeken (lifegoal bibliotheekkast)
– en nog heel heel veel meer
Herinneringen
Als je dan alles zo voorbij ziet komen dan denk ik… man man waren bepaalde beslissingen maar makkelijk. Dan kon ik hup het speelgoed en de babykleding oppakken en of verkopen of afgeven aan een goed doel. Of in het geval van items die wel een plek moeten krijgen in huis waren we maar een paar jaar verder in het huis en had het maar een plek. Toch zie ik het als herinneringen.. de kleertjes, het wiegje maar ook de boeken en de cd’s, allemaal stuk voor stuk herinneringen waar ik me dan toch weer aan vast hou en dan ben ik blij dat ik het niet meteen heb opgepakt (ken mezelf.. dan was er teveel verdwenen).
Kennen jullie dit dilemma ook?
Heeft er iemand een tip?
Geef een reactie