De geboorte van Daan

Tijdens haar zwangerschap kreeg Henriëtte te horen dat ze de streptokokken bacterie b bij zich droeg. Dit was voor haar niet gevaarlijk, maar het zou wel gevolgen kunnen hebben voor haar zoontje. Daarom moest ze medisch bevallen, wat helaas niet ging zoals ze had gehoopt. Vandaag vertelt ze haar bevallingsverhaal.

Op 14 april 2016 stond ik stil en trillend met een positieve zwangerschapstest in mijn handen. Wow wij krijgen een kindje! Stil loop ik de trap af. Mijn man Henry staat in de keuken en ik doe de deur open met tranen in mijn ogen “je wordt papa” . Beiden tranen van geluk. We konden ons geluk niet op en ik belde mijn beste vriendin. In november ging zij trouwen en wij waren de ceremonie meesters “Hoi, vind je het ook goed als we 18 november met zijn drietjes komen op jullie bruiloft?” ik hoor haar gil van blijdschap nog.

Gelukkig niet veel misselijk geweest alleen totaal geen eetlust. Vanaf week 20 word ik lastig gevallen door een blaasontsteking. En een paar weken later weer. Gelukkig vertrouwde de huisarts het niet en laat het op kweek zetten. Ik blijk de streptokokken bacterie b bij mij te dragen. Voor mij niet zo gevaarlijk maar, voor onze baby wel.

Het gezellige van de verloskundige is er helaas niet meer bij. Vanaf week 34 wekelijks controle in het ziekenhuis en ook medische bevallen in het ziekenhuis, omdat ik antibiotica moet krijgen via het infuus om de baby een bescherming mee te geven. Maar Daan vond het veel te gezellig in mijn buik en met week 41 werd ik ingeleid. Dit ging heel rustig met 4 uurtjes zat ik keurig op 4 cm. Ik kreeg mijn eerst antibiotica toegediend en daarna mocht ik nog even onder de douche wat ik zo heerlijk vond.  Met mijn infuus arm in een zak nog even douchen maar, toen ging het snel met drie kwartier volledige ontsluiting en persdrang. Na een goed uur persen en een klein knipje was daar ons geluk . Een prachtig zoon Daan.

Opeens begint de verloskundige heel hard op mijn buik te drukken en beginnen ze matjes te wegen. Ik kijk mijn man Henry aan en denk dit gaat niet goed. Er gaat een alarm af in de kamer en met een minuut staat de kamer vol medisch personeel. Ik verlies bloed, veel bloed. Mijn baarmoeder wil niet krimpen en de placenta is groter dan normaal. 20 minuten na mijn bevalling lag ik al op de o.k. met bijna 2 liter bloedverlies. .

Na een operatie van anderhalf uur word ik wakker op de intensive care.  Alles is goed mevrouw, uw man en zoon komen er aan.

Doordat mijn bloedwaarden net boven de richtlijn zat voor een bloedtransfusie kreeg ik alleen ijzertabletten. Hierdoor kon ik in de kraamweek mijn eigen kindje niet goed verzorgen omdat, ik op bed moest liggen. Dit was heel heftig. Ik kon van de kraamtijd niet goed genieten. Helaas duurde het meer als 6 maanden voordat mijn waardes weer goed waren.

We hebben geluk gehad dat ik in het ziekenhuis was voor mijn bevalling. Thuis had dit heel anders kunnen aflopen.

Gelukkig was daar mijn rots, Henry. Niets was teveel niets was te gek. Samen met ons mooie lieve mannetje Daan zijn we nu al 21 maanden een trots en dankbaar gezin.