“Geen wens meer, maar een verlangen”
Door Tess – En zo ga ik nadat ik de brief met de afspraak heb ontvangen naar de maatschappelijk werker. Met lichte zenuwen en kriebels in mijn buik wacht ik tot ze me op komt halen.
Solo moeder
De eerste vraag van haar is meteen wat ik verwacht van dit gesprek. Een goede vraag, want ik ga daarin heen en weer. Soms denk ik dat zij de go of no-go geeft, maar andere keren denk ik dat ze alleen maar met mij mee wil denken. Ik ga voor de laatste gedachte en blijk het juist te hebben. Ze wil erachter zien te komen of ik een sterk sociaal netwerk heb waar ik op kan steunen wanneer ik alleenstaande moeder word.
Het is net alsof ik een gesprek met een vriendin heb. Ik vertel met veel enthousiasme mijn reden om solo moeder te worden, een term die mij meer aanspreekt dan bewust alleenstaande moeder, en welk proces ik door ben gegaan. In het begin in mijn eentje, daarna met een vriendin en uiteindelijk naar de huisarts en de kliniek.
Voor me houden
Tegenwoordig moet ik mezelf inhouden om het niet aan iedereen te vertellen waar ik mee bezig ben. Wat 60% van mijn tijd op een dag in mijn hoofd omgaat, waarom ik soms dingen op m’n werk vergeet of waarom ik in uitzonderlijke gevallen een overleg moet missen. Ik word blij als ik het aan iemand vertel, maar maak wel een keuze aan wie ik het vertel en wat ik ze vertel.
‘De wens is een verlangen geworden’
De maatschappelijk werker zijn uiteindelijk; je hebt er goed over nagedacht en ik zie je op een roze wolk zitten. Toch ben je helemaal niet naïef en heb je er goed over nagedacht hoe je het wilt gaan doen en wie je erbij kan helpen. Je bent al ver voorbij het stadium dat het een wens is, het is nu een verlangen geworden.
Voor mij was het een grote stap om het aan mijn 2 directe collega’s en mijn teammanager te vertellen. Zweet handjes en honderden scenario’s in mijn hoofd voordat ik het ze vertelde. Ik kan mij geen prettiger collega’s en teammanager in denken. De steun die ik uit hun reacties haalde deed me goed en maakte me nog sterker in mijn beslissing.
Schuimecho
Een andere stap in het traject is de schuimecho. Voor vrouwen die ook bij een fertiliteitskliniek hebben gezeten hebben misschien ooit een water echo gehad. Dit is vergelijkbaar. Bij de schuimecho wordt er wit schuim in de baarmoeder gebracht om vervolgens met een inwendige echo de stroming in de baarmoeder naar de eileiders te kunnen zien.
Een ingreep die niet langer dan 15 min duurt, een eendenbek nodig heeft (oh wat heb ik daar een hekel aan), pijnstillers en een vriendelijke verpleegkundige. Wat er gebeurt als het schuim ingebracht wordt, is dat de baarmoeder verkrampt. Deze kramp is vergelijkbaar met menstruatie krampen, die bij mij nog heftiger waren in vergelijking met de schuimecho. Toch waren die niet prettig. Gelukkig had ik een lieve verpleegkundige en een vriendin bij mij die me er door coachte.
Alles was goed, zoals de arts al vermoedde, en ik ben weer een stapje dichter bij de inseminatie.
Spannend, maar zo fijn hoe dit traject tot nu toe verloopt. De volgende afspraak is om een donor te kiezen. Bring. It. on.
Tess is begonnen aan het KID traject (Kunstmatige Inseminatie met Donor) om BAM (Bewust Alleenstaande Moeder) te worden. Omdat dit een vrij persoonlijk traject is, blogt ze voor nu in ieder geval nog anoniem. Inmiddels heeft ze al meerdere afspraken gehad en is ze bezig met het kiezen van een donor voor haar toekomstige kindje. Spannende tijden dus!
Geef een reactie