Even voorstellen; gastblogger Vanessa

Laatst hebben jullie al kennis kunnen maken met gastblogger Margreet, en vandaag stelt onze nieuwste gastblogger zich aan jullie voor: Vanessa!

Dag iedereen!

Ik ben Vanessa, (bijna) 31 jaar, bijna 10 jaar samen met Stephen, waarvan 6 jaar getrouwd en mama van twee dochters. Janne werd geboren op 29 juli 2014, Noor op 23 mei 2016.

Ik werk als ADL-assistente (Activiteiten Dagelijks Leven) bij mensen met een fysieke beperking die zelfstandig wonen. Een job waar ik veel voldoening uit haal en die door een systeem van vrij roosteren zeer goed te combineren valt met één dochter op school, ééntje in de crèche en een man met een eigen zaak ;-).

Janne

Op onze huwelijksreis in augustus 2012 viel de beslissing om (eindelijk) aan een gezin te beginnen. Ik zeg eindelijk, omdat mijn man wel wat gezaag hieromtrent heeft mogen aanhoren 😉 Ik was als het ware zelf nog een kind, toen ik al wist dat ik later een gezin wou stichten.

Ik bleek een zeer onregelmatige cyclus te hebben, waardoor ik al vier keer dacht zwanger te zijn, maar dus telkens ontgoocheld werd. Na net geen jaar proberen, besloot ik naar de gynaecologe te stappen. Bleek dat ik PCOS heb en we de natuur dus een handje moesten helpen. Na twee cycli onder begeleiding, was ik dan toch zwanger.

Op 15 weken kregen we dan een telefoontje dat de combinatietest een resultaat van 1 op 50 kans gaf op een kindje met syndroom van down. Tijdens een extra – uitgebreide – echo bleek dat er zeer weinig factoren waren die wezen op syndroom van down en daarom werd er een vruchtwaterpunctie gedaan. Die was helemaal in orde, en resulteerde in een dochter, Janne dus.

De zwangerschap eindigde zoals ze begonnen was: met een extra helpende hand. Ik werd ingeleid op 41weken en 1 dag zwangerschap, ondanks de gunstige vooruitgang de laatste weken. Ik was wat teleurgesteld dat mijn lichaam dit nu ook niet “zelf” kon. Na 13 uur arbeid, werd er dan beslist om een keizersnede uit te voeren, een gebeurtenis die me lang parten heeft gespeeld.

Gelukkig maakte Janne veel goed, ze was een wolk van een baby. Dronk goed, sliep goed, huilde amper…

Noor

We wisten altijd dat we niet zo lang wilden wachten om aan een tweede kindje te beginnen. Toen Janne bijna 1 jaar werd was mijn pilstrip op en zei ik tegen mijn man “wat denk je, ga ik nog naar de dokter om een voorschriftje, of…?”

Hij spoorde me aan om dat niet te doen :D, en er gewoon voor te gaan want “wat als moeder natuur weer wat op zich liet wachten…?” Moeder natuur liet niet op zich wachten, en na 3 maand was ik zwanger! Zonder enige medische duwtjes in de rug. Hoera!

Ik was een klein beetje afgeschrikt door het feit dat ze net geen 2 jaar in leeftijd zouden verschillen, maar kom.. Dan waren we er snel door ;).

Tijdens deze zwangerschap verloor ik mijn papa (op 7 maand zwangerschap) na een ziekte en dit heeft mij erg getekend. Tot op vandaag vraag ik me nog af of Noor in mijn buik de stress niet ervaren heeft.

Na een duidelijk gesprek met mijn gynaecologe, legde ik de verantwoordelijkheid in haar handen of het al dan niet weer een keizersnede werd. Na een bekkenmeting, bleek dat mijn bekken net iets te smal was en er werd een keizersnede gepland. Een totaal andere ervaring dan die onverwachtse bij Janne, en stukken sneller hersteld hiervan!

Eindelijk, ons gezinnetje…

De man van mijn dromen, de twee dochters waar ik altijd van gedroomd had en ik.. Just perfect <3.