Hoe overleef ik mijn rammelende eierstokken?!

De eerste maand downloadde ik een menstruatiekalender app. Heel handig, want deze app berekent wanneer je eisprong ongeveer zou plaatsvinden. Omdat ik natuurlijk niet wist hoe lang mijn cyclus was, heb ik mijn cyclus aangehouden die ik tijdens de vorige keer toen ik stopte met de pil ook had. De eerste maand deed ik twee testen. Niet omdat ik over tijd was, maar ik dacht van alles te voelen. De testen bleven wit, en dat klopte want ik werd ongesteld. De tweede ronde kocht ik goedkope ovulatietesten.  Maar tijdens deze cyclus vond ik geen eisprong piek. De teststrepen op de ovulatietest bleven veel lichter dan de controlestreep.

Ik was bang dat ik misschien wel helemaal geen eisprong had, maar na het raadplegen van Google, las ik dat een menstruatie (zeker bij een regelmatige cyclus) eigenlijk wel zegt dat je een eisprong hebt. Voor ronde 3 hadden we dan ook gezegd dat we duurdere testen zouden kopen. Twee van mijn vriendinnen gebruikten deze en met snel en betrouwbaar resultaat. Het stond me alleen tegen 20 euro uit te geven voor 1 ronde. Maar vlak voordat ik deze testen wilde kopen, gaf een net bevallen vriendin mij nog een doosje met goedkope testen.

Volgens mijn app zou ik op maandag ovuleren, maar pas dinsdag gaf de test een duidelijk donkerrode streep. Dit zou betekenen dat mijn ovulatie er binnen 24 tot 48 uur aan zat te komen. Nu zijn we een aantal dagen verder. Ik lees overal dat de innesteling ongeveer na 9 dagen zou plaatsvinden, dus ik ben al een paar dagen heel bewust van ieder krampje en steekje in mijn onderbuik. Helaas voel ik vrijwel niks, ook al weet ik dat dat ook niets hoeft te zeggen. Ik moet nog een aantal dagen geduld hebben, maar ik merk dat ik de dagen aan het aftellen ben. Tijdens mijn vorige zwangerschap heb ik de innesteling heel duidelijk gevoeld en deed ik ook de dag daarna al een test die overduidelijk positief was. Maar iedere zwangerschap is anders toch?

Nu werkt het ook niet mee dat er een flinke babyboom gaande is in mijn omgeving. De afgelopen weekenden heb ik drie babyshowers gehad. Heel erg leuk, maar ook wel confronterend om een paar uur lang niets anders te horen dan baby- en bevallingspraat. Deze week gaf ik het flesje aan de dochter van een vriendin. Zo heerlijk om weer zo een klein pasgeboren frummeltje in je armen te hebben. Mijn rammelende eierstokken gingen nog meer rammelen toen ik zag hoe mijn zoon reageerde op de baby. Wat gun ik hem een broertje of zusje! De dag daarna waren we op een verjaardag. Twee hoogzwangere vriendinnen zaten al buikwrijvend naast elkaar op de bank. Ik hoop zo dat het mij is gegund om over een paar maanden ook weer met zo een dikke buik rond te mogen lopen.

Tijdens een feestje dit weekend kwam het gesprek over een tweede kindje een paar keer aan bod. Mensen vroegen mij of wij niet voor een tweede kindje wilden gaan. Ik heb gezegd dat we eerst een groter huis willen, omdat ik het niet fijn vind als mensen weten dat we bezig zijn met een kinderwens. Ik wil niet dat mensen er dan extra op gaan letten. Natuurlijk zijn mijn beste vriendinnetjes wel op de hoogte en kan ik hun soms even appen over mijn onzekerheden , vragen of teleurstelling als ik ongesteld ben geworden. Ook mijn Instagram en Facebook staat vol met baby’s. Een vroeger studiegenootje kondigde haar derde zwangerschap aan, en een oud basisschoolvriendinnetje liet weten dat hun derde kindje was geboren. Al die baby’s, zwangeren en zwangerschapsaankondigingen maken het er niet makkelijker op.

Voor nu probeer ik er ook niet teveel mee bezig te zijn, want ik denk dat dat ook niet goed is. We zijn pas drie maanden onderweg. Vorige keer heeft het 5 maanden geduurd voordat wij een positieve test in ons handen hadden, dus ik weet dat geduld een schone zaak is!