Ja, ik gebruik een tuigje voor mijn kind
Door Esther – Er zijn 2 kampen over looptuigjes: you hate them or you love them. Ik hoor bij het laatste kamp. Mijn dreumes van 15 maanden krijgt zo af en toe een tuigje om als de situatie daarom vraagt. Laatst bijvoorbeeld was ik in de Efteling. Een prachtige zondag, dat vraagt gewoon om massatoerisme. En ja hoor, het was wel zó verschrikkelijk druk dat we behalve een rondje carrousel in geen enkele attractie zijn geweest omdat overal een wachtrij van minstens een uur stond.
Lekker los lopen
Julia loopt sinds 13 maanden los en doet dat ook heel erg graag. Ze is sowieso geen typje om stil te zitten. De hele dag haar in de buggy laten hangen in de Efteling was daarom dan ook geen optie. Oké, dan mag je rondlopen, dacht ik. Binnen twee tellen stond ik tussen de benen door te koekeloeren om mijn kind in de gaten te houden die er als de gesmeerde bliksem vandoor ging. Want mama’s handje vasthouden? Echt niet, dan ga ik liever op de grond een scene lopen schoppen, aldus mijn dochter…
Je kind kwijtraken
Je kind kwijtraken in zo’n hysterisch druk groot park lijkt mij al een hel. Maar met het nieuws van een verdronken meisje in Duinrell afgelopen zomer in mijn achterhoofd was ik al snel panisch dat ik haar uit het oog zou verliezen. Toen heb ik haar het polstuigje omgedaan. Het was even wennen, maar al gauw vond ze de tingelende paddenstoelen in het Sprookjesbos belangrijker dan dat ding om haar arm. Ze heeft een groot deel van de dag op deze manier rondgelopen. Allebei waren we hier tevreden over: zij kon lekker rondlopen en ontdekken en ik kon me ontspannen.
Tuigje versus opvoeden
Natuurlijk doe ik echt niet elke dag mijn kind een tuigje om. We gaan wekelijks met onze honden het bos in en dan krijgt ze alle ruimte en vrijheid om lekker rond te struinen. Ook rondom de vennetjes. Maar in het bos is het rustig en overzichtelijk en zie ik precies wanneer ze in het water dreigt te vallen. Dan kan ik haar corrigeren en op die manier de gevaren leren. Zo leert ze echt wel om naar me te luisteren. Ook bij ons in het dorp is het rustig genoeg om haar te laten oefenen met bij papa en mama blijven. Maar in drukke situaties wil ik het risico niet lopen dat als ze niet naar me luistert dit fataal kan zijn. Denk aan drukke verkeerssituaties bijvoorbeeld. Better safe than sorry.
Verschillende tuigjes
Ik heb nu een paar keer het polstuigje gebruikt. Ik heb ook nog een tuigje voor over de romp met een lijn naar achter. Die ga ik binnenkort ook uitproberen en mijn bevindingen over beide tuigjes zal ik ook met jullie delen. Misschien dat ik later ook wel zo’n kek rugzakje met lijn aanschaf.
Gebruik jij ook een tuigje?
Mijn broertje en ik hadden vroeger ook zo’n tuigje hoor! Een bandje om onze pols waarbij we een aantal meter hadden om ons te verplaatsen. Ik weet niet of ik het zou gebruiken bij mijn kind in de toekomst maar ik kan heel goed begrijpen waarom mijn ouders dat gebruikte. Ik vind het zo stom als mensen daar een mening over hebben. Als je je als ouder daar goed bij voelt moet je dat lekker doen! Ik zou er niet op zitten te wachten om kapot te gaan van de stress in zo’n groot pretpark of een huilkindje die niet los mag..
Ik was vroeger iemand die het tuigje echt niet vond kunnen, tot ik mijn zoons leerde kennen. Wij hebben de tuigjes vooral gebruikt tijdens de wandelingen op vakantie, maar een tijdje geleden ook tijdens het winkelen. Even snel wat halen kan niet met een losrennende dreumes. Ik werd behoorlijk aangekeken, maar gelukkig geen negatieve berichten. Vooral kinderen (kleuters) die vroegen wat het was.