Zeemansvrouw

Door Elske – Als vrouw van een zeeman, krijg ik regelmatig de vraag van mensen of ik het niet pittig vind als mijn man weer naar zee is vertrokken.  Nou nee.. Ik vind het niet pittig, maar makkelijk is het zeker niet.

Zeemansvrouw

Als mijn man net weer naar zee is vertrokken, voor 6 tot 8 weken, is het zeker weer wennen voor mij. Vooral de eerste week is het niet makkelijk en de nodige tranen vloeien bij mij. Het is niet alleen voor mezelf wennen, maar ook voor mijn kinderen. Djurre is nu 1,5 en heeft heel goed in de gaten dat papa niet thuis is. Hij vraagt dan ook meerdere keren op een dag om papa, het is echt een papagek.

‘Papa?’

‘Papa?’ ‘Papa is op de boot’ ‘Papa?’ ‘Papa is aan het werken op de boot lieverd’. Dat mijn man weer aan het werk is snapt hij nog niet, maar hij vraagt wel om hem. Het is dan ook wel fijn dat mijn man regelmatig ‘goed’ internet heeft en als ze in een haven liggen face timed hij ook regelmatig om zijn kinderen te zien. Dit vindt mijn zoon heel erg leuk, maar doet dan erg verlegen. Maar papa krijgt wel een kusje van hem. Ik vind het soms wel moeilijk om elke keer weer te moeten vertellen aan hem dat papa er niet is en dat papa op de boot aan het werk is. Djurre praat nog niet met veel woordjes, meestal 1 woord en daardoor is het soms ook wel moeilijk te begrijpen wat hij precies bedoelt.

Wennen

Voor mijzelf is het ook wennen. Dan sta ik er op eens weer helemaal alleen voor. Ik zie mijzelf in die periode ook als ‘alleenstaande’ ouder. Dit klinkt misschien gek, omdat ik gewoon getrouwd ben.. Maar in de weken dat mijn man weg is moet ik wel alles alleen voor elkaar zien te krijgen. Gelukkig heb ik veel steun aan mijn familie, gastouder maar ook de buurvrouw is bereid om op de kinderen te passen. Ik heb het zo geregeld dat doordeweeks, wanneer ik een ochtenddienst heb, de kinderen naar de gastouder gaan. Voor ’s avonds kan ik altijd wel oppas vinden en die komt dan bij mij thuis oppassen. En in mijn werkweekend gaan de kinderen of naar pake en beppe of naar opa en oma. Voor mijn zoon is dit al een hele gewoonte geworden en het voordeel dat hij uit logeren gaat is dat hij niet eenkennig en schuw is.

Er zijn ook zeker voordelen aan het zeemansleven:

1 op 1 af

Mijn man vaart meestal 6 tot 8 weken en dit betekent dat hij ook 6 tot 8 weken thuis is. Vooral na de bevalling was dit heerlijk. Waar een vader normaal 2 dagen vaderschapsverlof heeft, had mijn man gewoon 6 weken vaderschapsverlof!

Eigen planning

Ik hoef bijna nooit te overleggen. Mijn man is niet thuis, dus kan ik zelf afspraken plannen zonder rekening te hoeven houden met de agenda van mijn man. Zelf bepalen wat we gaan eten, wat we gaan doen op een dag et cetera.

Alle aandacht van de kinderen zijn voor mezelf

Alle aandacht die de kinderen willen kan ik ze geven of krijg ik van de kinderen. Wanneer mijn man weer thuis is gaat de aandacht uiteraard weer volop naar hem, dus geniet ik in die weken dat hij er niet is er volop van!

Trots

Als er weer een dag voorbij is en zeker een dag waarop alles tegenzit, ben ik trots op mezelf. Dat ik het toch weer voor elkaar heb gekregen en de kindjes lekker in hun bedje liggen te slapen. Op deze momenten word ik ook vaak emotioneel en laat ik ook zeker wel eens een traantje. Vooral de momenten waarop mijn man en mijn moeder zeggen dat ik het goed doe en trots op me zijn, dan hou ik het niet altijd meer.

Toch vind ik het soms ook moeilijk om voor mezelf te kiezen. Alle zorg en aandacht geef ik aan anderen, omdat ik het belangrijker vind om te geven dan om het zelf te nemen. En dit is dan ook een goede voornemen om ook voor mezelf te kiezen.

Hebben jullie nog leuke tips om mezelf eens te verwennen?

 

Elske heeft 2 kinderen; Djurre (12 mei 2015) en Yara (1 november 2016). Ze is inmiddels bijna 3 jaar getrouwd met Richard. Richard is stuurman in de kustvaart en hij vaart 6 tot 8 weken en is daarna 6 tot 8 weken met verlof. In de periode dat hij vaart staat Elske er alleen voor. Elske’s hobby’s zijn haken en naaien, meer daarover vind je op haar Facebookpagina; Elske’s Creaties.